Difference between revisions of "The white bubble"
m |
|||
| Line 12: | Line 12: | ||
Voor mijn afstudeer project: De witte bubbel, heb ik een reeks animatie filmpjes gemaakt met een bijbehorend spel. De eerste film legt kinderen het principe van de witte bubbel uit, vervolgens komen er vier karakters aan bod die ieder een ervaring met racisme delen. De kinderen worden vervolgens met een vragen spel uitgedaagd zich in de karakters in te leven. Zo trainen de kinderen hun inlevingsvermogen, moeten ze nadenken over de mechanismen van racisme en worden ze bewust van hun eigen huidskleur en hun rol in de maatschappij. Door dit spel voor groep 7/8, kan er nu eindelijk op jonge leeftijd, op scholen, over racisme gepraat worden. | Voor mijn afstudeer project: De witte bubbel, heb ik een reeks animatie filmpjes gemaakt met een bijbehorend spel. De eerste film legt kinderen het principe van de witte bubbel uit, vervolgens komen er vier karakters aan bod die ieder een ervaring met racisme delen. De kinderen worden vervolgens met een vragen spel uitgedaagd zich in de karakters in te leven. Zo trainen de kinderen hun inlevingsvermogen, moeten ze nadenken over de mechanismen van racisme en worden ze bewust van hun eigen huidskleur en hun rol in de maatschappij. Door dit spel voor groep 7/8, kan er nu eindelijk op jonge leeftijd, op scholen, over racisme gepraat worden. | ||
| + | |||
| + | ''Iris van Vorstenbosch'' | ||
[[File:Scene- white bubble.png|thumb]] | [[File:Scene- white bubble.png|thumb]] | ||
Revision as of 17:51, 2 July 2018
Contents
The wikipage input value is empty (e.g. SomeProperty::, [[]]) and therefore it cannot be used as a name or as part of a query condition.
Wat is de witte bubbel? De witte bubbel is een mentale staat van zijn waar het niet kunnen zien en het niet willen zien leidt tot een vicieuze cirkel van racisme. Witte mensen dragen deze bubbel op het moment dat ze zich niet bewust zijn van hun eigen witheid en niet inzien dat wit zijn niet neutraal is (Berman, 2016) (Nzume, 2017, p. 17) (Wekker, 2017, p. 7-8). In de witte bubbel wordt racisme vaak gezien als iets wat niet bestaat (Wekker, 2017, p. 32) (Van den Broek, wit is ook een kleur, 2016). Zelfs bij de confrontatie van het eigen (racistische) gedrag is er een ander aspect wat het racisme zou ontkrachten: ’ik heb besloten dat ik geen racist ben, dus ik ben niet racistisch’ (hallo witte mensen. blz. 20). Er kan gesteld worden dat het ontkennen van racisme een deel van het witte systeem is: ”als je gelijk aan ons wilt zijn, moet je niet over verschillen praten; maar als je anders bent dan wij, dan ben je niet gelijk” (Prins, 2002, blz. 3).
Waardoor wordt de witte bubbel in stand gehouden? Wit is ”een systeem dat verbonden is aan huidskleur, aan een cultuur, aan een perspectief, aan een systeem van macht en ook klasse, waar het ene individu meer mee samenvalt dan het ander. Dus hoe minder je voldoet aan de kernmerken van dat archetype, hoe minder ’wit’ je bent.” (Nzume, 2017, blz 18). Zolang dit systeem blijft zoals het nu is, blijft de witte bubbel bestaan. Een van de redenen waarom het systeem in de huidige Nederlandse maatschappij blijft bestaan is omdat witte mensen vaak keuzes maken op gebied van wonen en onderwijs die leiden tot segregatie (Maurice Crul, Wit is ook een kleur, 2016). Hierdoor ontstaat ’de ander’ en gaat de ander zich ook beschouwen als de ander en zich dus aanpassen aan het systeem (Moglen, 1997).
Wat zijn de gevolgen van de bubbel op de Nederlandse maatschappij? Een gevolg van witte segregatie is dat er een onrealistisch beeld op de wereld ontstaat. Dit beeld is ontstaan door gebrekkig persoonlijk contact met mensen buiten het systeem van wit en lijdt tot stereotyperingen. Een stereotyperend beeld ontstaat namelijk door eenzijdige beeldvorming in media, onderwijs en entertainment. ”een stereotype niet perse onjuist, maar incompleet” (Adichie. 2009). Deze uitspraak van Adichie geeft aan hoe stereotypes reduceren, het doet mensen tekort. Doordat iemand met een witte bubbel vrijwel altijd omringt wordt door andere witte bubbels worden er bijna nooit vragen gesteld over of deze beeldvorming wel klopt. Aangezien wit in het geval van witte segregatie de dominante groep is, wordt er door wit bepaald wat de norm en houding is tegenover ’de ander’(Hall, 1997, p. 235). ’de ander’ is in bovengenoemd geval iedereen die buiten het systeem van wit valt. ’De ander’ wordt anders behandeld en hierdoor ontstaat racisme. Dit racisme uit zich in persoonlijk en institutioneel racisme (Nzume, p. 34). Omdat witte mensen de neiging hebben om de racistische wereld waarin ze leven niet te begrijpen, zijn witte mensen in staat volledig te profiteren van deze raciale hiërarchieën, ontologieën en economieën (Sullivan en Tuana, 2007, blz. 2). Wit privilege is dat wit de ’norm’ is en dat alle mooie eigenschappen aan wit worden toegeschreven en dat iedereen van kleur als tegenpool wordt gebruik (Nzume, 2017, p. 19-20).
Hoe kan onderwijs bijdragen aan het doorbreken van de witte bubbel? Momenteel is er maar een minimale mondeling kennis overdracht rondom racisme (Wekker, 2016, p. 61). Het is van belang om een interventie te plegen in de huidige situatie omdat ”als je niets doet, niets specifiek, als je niet bewust bent dat de beeldvorming zo positief doorslaat naar wit. Dan krijg je kinderen die gewoon hetzelfde reproduceren...” (Philomena Essed, Wit is ook een kleur, 2016). En ”Als de gemiddelde Nederlander niet weet dat wit privilege er is, zal de machtsverhouding die in Nederland bestaat nooit worden rechtgetrokken.” (Nzume, 2017, p. 37). Er moet een moment komen dat wit inziet wat er eigenlijk gebeurd, bijvoorbeeld door het omdraaien van de situatie en de confrontatie aangaan met racisme (Jane elliot, Am I racist? 2013). Het zou al veel schelen als wit zou leren zich bewust te zijn van zijn/haar witheid (Essed, wit is ook een kleur, 2016). Er zou moeten worden voorgelegd dat discriminatie niet alleen een probleem is van zwart maar juist ook van wit (Bergman, 2016).
Voor mijn afstudeer project: De witte bubbel, heb ik een reeks animatie filmpjes gemaakt met een bijbehorend spel. De eerste film legt kinderen het principe van de witte bubbel uit, vervolgens komen er vier karakters aan bod die ieder een ervaring met racisme delen. De kinderen worden vervolgens met een vragen spel uitgedaagd zich in de karakters in te leven. Zo trainen de kinderen hun inlevingsvermogen, moeten ze nadenken over de mechanismen van racisme en worden ze bewust van hun eigen huidskleur en hun rol in de maatschappij. Door dit spel voor groep 7/8, kan er nu eindelijk op jonge leeftijd, op scholen, over racisme gepraat worden.
Iris van Vorstenbosch
Bronvermelding:
• Hall, Stuart, Representation: cultural representations and signifying practices, Sage publication Ltd, 1997.
• Moglen, H. Redeeming History: Toni Moririson’s Beloved’, In Female subjects in black and white:
Race, Psychoanalysis, Feminism, eds. E. Label, B Christian and H. Moglen, University of
California Press, 1997. —> Wekker, 2017, p. 64.
• Nzume, Anousha, Hallo witte mensen, Amsterdam University Press, 2017.
• Prins B, ’The nerve to break Taboos: New Realism in the Dutch Discourse on Multiculturalism’,
Journal of International Migration and Integration 3 (3-4), 2002 —> Wekker, 2017.
• Sullivan, Shannon, Nancy Tuana, Race and Epistemologies of Ignorance, State University of New
York Press, 2007. —> Wekker, 2017.
• Van den Broek, Lida, Hoe zit het nou met wit, Vita Feministische, 1987.
• Wekker, Gloria, Witte onschuld: paradoxen van kolonialisme en ras, Amsterdam University !Press, 2017.
DOCUMENTAIRES • Bergman, Sunny, Wit is ook een kleur, 2Doc, december 2016. • Elliot, Jan, Channel 4 documentary The Event: How Racist Are You? Channel 4, 2009.
CONFERENTIE PRESENTATIES
• Adichie, Chimamanda Ngozi, het gevaar van een enkel verhaal, TED, 2009.Links
CONTRIBUTE
Feel free to contribute to Beyond Social.